เว็บตรง / บาคาร่าเว็บตรง การนำเสนอ “Best-in-Physics” ถือเป็นไฮไลท์ของการประชุมประจำปีของ AAPMเสมอ ด้วยงานในปีนี้เป็นประสบการณ์เสมือนจริงอีกครั้ง เซสชั่นโปสเตอร์ดั้งเดิมที่มีผู้คนหนาแน่นถูกแทนที่ด้วยชุดการพูดคุยออนไลน์ที่แสดงบทคัดย่อ 15 อันดับสูงสุด นี่เป็นหนึ่งในการเลือกของฉันจากการศึกษาที่ได้รับรางวัลในปีนี้ ติดตามรายงานฉบับที่สองได้ในเร็วๆ นี้
การติดตาม MLC ที่ปรับปริมาณให้เหมาะสม
นั้นเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวหลายเป้าหมายผู้ป่วยที่ได้รับรังสีรักษาสำหรับมะเร็งระยะลุกลามมักมีเป้าหมายเนื้องอกหลายเป้าหมายที่ต้องฉายรังสีพร้อมกัน อย่างไรก็ตาม แต่ละเป้าหมายสามารถแสดงการเคลื่อนไหวที่ใหญ่และเป็นอิสระได้ Emily Hewson จากสถาบันACRF Image X ของมหาวิทยาลัยซิดนีย์ได้ อธิบายถึงวิธีการใหม่ในการติดตามเป้าหมายหลายเป้าหมาย โดยใช้รูรับแสงแบบมัลติลีฟคอลลิเมเตอร์ (MLC) ที่ปรับให้เหมาะสมตามปริมาณรังสี 3 มิติที่สะสมไว้
ก่อนหน้านี้ ทีมงาน Image X Institute ได้พัฒนาวิธีการติดตามแบบเรียลไทม์ โดยรูรับแสง MLC จะถูกปรับให้เข้ากับการเคลื่อนไหวของเป้าหมายแต่ละเป้าหมายโดยการเปลี่ยนรูปร่างของรูรับแสงสำหรับแต่ละเป้าหมายเพื่อให้ตรงกับตำแหน่งใหม่ พวกเขาประสบความสำเร็จในการใช้วิธีทางเรขาคณิตนี้เพื่อดำเนินการปรับการเคลื่อนไหวอิสระในแบบเรียลไทม์ทั้งบน MRI-Linac และ linac มาตรฐาน
Emily Hewson อย่างไรก็ตาม ความเร็วจำกัดและความกว้างของใบของ MLC อาจทำให้เกิดข้อผิดพลาดในการวัดปริมาณรังสีสะสมในระหว่างการรักษา “การติดตามตามเรขาคณิตยังไม่เพียงพอสำหรับการติดตามหลายเป้าหมาย” Hewson อธิบาย “ความยุ่งยากจากการปรับรูรับแสงให้เข้ากับแต่ละเป้าหมายแยกจากกัน อาจส่งผลให้เกิดข้อผิดพลาดในการวัดปริมาณรังสี โดยที่เป้าหมายทั้งสองคาบเกี่ยวกัน”
เพื่อปรับปรุงการติดตามการเคลื่อนไหวของเป้าหมาย
หลายเป้าหมาย ทีมงานได้พัฒนาวิธีการติดตาม MLC ที่ปรับรูรับแสงที่ปรับให้เหมาะสมตามปริมาณที่ได้รับ ซึ่งเป็นตัวชี้วัดที่มีความหมายมากที่สุดสำหรับการฉายรังสีบำบัด เทคนิคนี้ทำงานโดยการคำนวณปริมาณยา 3 มิติที่สะสมไปยังเป้าหมายระหว่างการรักษา หากเป้าหมายเคลื่อนที่ ช่องรับแสง MLC จะถูกปรับเพื่อลดความแตกต่างระหว่างปริมาณที่วางแผนไว้และปริมาณที่ส่งมอบที่สะสมจนถึงจุดนั้น ปริมาณที่ส่งด้วยรูรับแสงที่ปรับแล้วจะได้รับการอัปเดตตามเวลาจริง
เพื่อประเมินแนวทางนี้ นักวิจัยได้จำลองการฉายรังสีของมะเร็งต่อมลูกหมากขั้นสูงในพื้นที่โดยใช้สามวิธี: การติดตามหลายเป้าหมายที่ปรับขนาดยาให้เหมาะสม การติดตามตามเรขาคณิตและไม่มีการติดตามการเคลื่อนไหว พวกเขาจำลองแผนการรักษาสำหรับผู้ป่วยมะเร็งต่อมลูกหมาก 3 รายและการติดตามการเคลื่อนไหว 3 แบบ และคำนวณอัตราความล้มเหลวของแกมมาสำหรับแต่ละวิธีสำหรับต่อมลูกหมากที่กำลังเคลื่อนที่และต่อมน้ำหลืองแบบคงที่
“การติดตามที่ปรับขนาดยาให้เหมาะสมช่วยลดอัตราความล้มเหลวได้สำเร็จเมื่อเทียบกับเมื่อไม่มีการติดตามสำหรับเป้าหมายทั้งสอง” ฮิวสันกล่าว “ในขณะที่การติดตามตามเรขาคณิตทำงานได้ดีกว่าการไม่ติดตาม การเพิ่มประสิทธิภาพปริมาณยาสามารถปรับปรุงได้ด้วยการติดตามตามเรขาคณิต” เธอตั้งข้อสังเกตว่าการติดตามการปรับขนาดยาให้เหมาะสมที่สุดแสดงให้เห็นข้อผิดพลาดต่ำสุดสำหรับการติดตามการเคลื่อนไหวทั้งสามอย่างสม่ำเสมอ
การตรวจสอบการกระจายปริมาณยาที่จัดส่งสำหรับแผนต่างๆ เปิดเผยว่าการติดตามตามเรขาคณิตทำให้เกิดการใช้ยาเกินขนาดไปยังภูมิภาคที่เป้าหมายทับซ้อนกัน ข้อผิดพลาดนี้ถูกกำจัดด้วยการติดตามการปรับขนาดยาให้เหมาะสม
Hewson สรุปว่าการติดตามขนาดยาที่เหมาะสมที่สุด
สามารถปรับปรุงวิธีการติดตาม MLC ก่อนหน้าสำหรับการรักษาแบบหลายเป้าหมาย “งานในอนาคตจะพิจารณาถึงการรวมวิธีนี้เข้ากับอัลกอริธึมการคำนวณปริมาณยาขั้นสูง นอกจากนี้เรายังจะรวมคุณสมบัติต่างๆ เช่น การลงโทษยาเกินขนาดสำหรับเนื้อเยื่อที่มีสุขภาพมากเกินไป” เธอกล่าว
การให้ยาด้วยรังสีภูมิคุ้มกันช่วยเพิ่มการอยู่รอด
ในผู้ป่วยที่ได้รับรังสีรักษา ผล abscopal สามารถนำไปสู่การถดถอยของเนื้องอกนอกสนามรังสี เช่น รอยโรคที่อยู่ห่างไกลหรือการแพร่กระจาย อย่างไรก็ตาม สำหรับเนื้องอกที่ “เย็นโดยภูมิคุ้มกัน” เช่น มะเร็งต่อมลูกหมากที่ดื้อต่อการตัดอัณฑะ ตัวอย่างเช่น การตอบสนองของ abscopal นั้นหายาก ในความพยายามที่จะเพิ่มผลกระทบ abscopal นักวิจัยที่ Harvard Medical School กำลังตรวจสอบแนวทางที่เรียกว่าการพ่นยาด้วยรังสีหรือ RAID
ซาเยดา ยัสมิน-คาริม Sayeda Yasmin-Karimอธิบายชุดการสอบสวนเพื่อประเมินแนวทางใหม่นี้โดยใช้แพลตฟอร์มการวิจัยรังสีของสัตว์เล็ก SARRP ในการศึกษาชิ้นหนึ่ง ทีมวิจัยได้ฝังหนูที่มีเนื้องอกมะเร็งต่อมลูกหมากที่สีข้างทั้งสองข้าง ฉายรังสีเนื้องอกหนึ่งก้อน และสังเกตอีกชิ้นหนึ่งเพื่อดูสัญญาณของผลกระทบที่แอบแฝง ในสัตว์บางชนิด เนื้องอกที่ถูกฉายรังสียังถูกบำบัดด้วยวัสดุชีวภาพที่สร้างภูมิคุ้มกัน (IBM) ที่เต็มไปด้วยแอนติบอดีต้าน CD40
Yasmin-Karim อธิบายว่า “เราแสดงให้เห็นว่าการฉายรังสี 5 Gy กับเนื้องอกตัวใดตัวหนึ่งที่มีการฝังตัวภายในเนื้องอกของ IBM กับเนื้องอกเดียวกันทำให้เกิดการตอบสนองสูงสุดต่อการฉายรังสีสำหรับการรักษา เช่นเดียวกับด้านช่องท้อง” Yasmin-Karim อธิบาย
นักวิจัยยังได้ฉายรังสี subvolume ของเนื้องอกหลักและเปรียบเทียบผลลัพธ์กับการฉายรังสีของปริมาตรเป้าหมายการวางแผนทั้งหมด การฉายรังสีในระดับย่อยช่วยลดความเสียหายของรังสีต่อเนื้อเยื่อรอบข้างได้อย่างมาก โดยไม่ส่งผลกระทบต่อการถดถอยของเนื้องอก หนูที่ได้รับการบำบัดแบบ subvolume ยังแสดงการรอดชีวิตที่ยาวนานกว่ามาก ดีที่สุดในฟิสิกส์: การวัดรังสีแกมมาทางคลินิกและการวัดปริมาณรังสี FLASH เว็บตรง / บาคาร่าเว็บตรง
