เมื่อคุณไปที่ร้านขายยา เป้าหมายหลักของคุณน่าจะเป็นการกรอกสคริปต์หรือคำแนะนำเกี่ยวกับยาที่ไม่ต้องสั่งโดยแพทย์ ในขณะที่คุณอยู่ที่นั่น คุณอาจจะหยิบเครื่องสำอาง แว่นกันแดด ของเล่น เจลลี่บีน หรือสิ่งของอื่นๆ หากคุณเป็นนักลงทุน ร้านขายยาคือช่องทางทำเงิน ซึ่งอาจเป็นเงินจำนวนมากหากคุณดำเนินการในสเกลใหญ่ ในขณะที่ผู้บริโภคคิดถึงความสะดวกสบายและสุขภาพ ผู้ประกอบการคิดถึงรายได้และโอกาสในการปรับเปลี่ยนกฎเกณฑ์เพื่อผลกำไรที่มากขึ้น
โอกาสในการทำกำไรเหล่านั้นสนับสนุนข้อตกลงเภสัชกรรมชุมชน
ซึ่งเป็นกรอบระเบียบข้อบังคับร้านขายยาของออสเตรเลีย การเจรจาข้อตกลงฉบับที่ 7 ซึ่งจะมีผลกลางปีหน้ากำลังดำเนินการอยู่ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว สมาคมการแพทย์แห่งออสเตรเลียได้หยิบยกประเด็นว่าใครควรได้รับอนุญาตให้เป็นเจ้าของร้านขายยาและที่ตั้งร้านได้ AMA แย้งว่าแพทย์ควรสามารถเป็นเจ้าของร้านขายยาที่ตั้งอยู่ในคลินิกร่วมกันได้ เพื่อความสะดวกของผู้ป่วย
เกร็ก ฮันต์ รัฐมนตรีสาธารณสุขของรัฐบาลกลางออกกฎผ่อนปรนกฎการเป็นเจ้าของร้านขายยาแม้ว่า AMA จะบอกว่าจะยังคงล็อบบี้รัฐบาลของรัฐและดินแดนต่างๆ ต่อไป
แต่การยกเลิกการควบคุมการเป็นเจ้าของร้านขายยาอาจทำให้อำนาจครอบงำของผู้ประกอบการรายใหญ่และให้สิทธิพิเศษแก่บริษัทด้านสุขภาพไม่กี่แห่งที่เป็นเจ้าของคลินิก GP โรงพยาบาลเอกชน ศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพและการทดสอบ
กฎปัจจุบันคืออะไร?
ในออสเตรเลีย คุณมีอิสระอย่างกว้างขวางในการดำเนินการสถานที่ค้าปลีกส่วนใหญ่ในสถานที่ใดก็ได้ ร้านกาแฟสามแห่งอาจนั่งเคียงข้างกัน พร้อมกับร้านจักรยานสองร้านและร้านตัดผมหนึ่งร้าน
ผลที่ตามมาของพระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติปี 1953และกฎหมายของรัฐและเขตแดนคือร้านขายยามีความแตกต่างกัน นั่นคือเหตุผลที่คุณไม่เคยเห็นร้านขายยาสองแห่งติดต่อกัน
เรายังมีข้อจำกัดในการเป็นเจ้าของ ร้านขายยาต้องดำเนินการโดยเภสัชกรที่ขึ้นทะเบียน บุคคลหรือองค์กรเดียวสามารถเป็นเจ้าของร้านขายยาได้ไม่เกินห้าแห่ง (แม้ว่าแฟรนไชส์ – ที่เจ้าของรายบุคคลจ่ายสำหรับการใช้แบรนด์ระดับประเทศ เช่น Amcal และบริการที่เจ้าของแบรนด์จัดหาให้ – ทำให้ข้อจำกัดนั้นไม่ชัดเจน)
กฎปัจจุบันพยายามที่จะให้แน่ใจว่าชาวออสเตรเลียส่วนใหญ่สามารถ
เข้าถึงร้านขายยาที่มีพนักงานมืออาชีพที่มีทักษะสูงพร้อมปริญญาเภสัชศาสตร์
การมีร้านขายยาไม่มากเกินไปในพื้นที่เดียวกัน และทำให้การแข่งขันในท้องถิ่นลดลง จึงเพิ่มโอกาสที่พวกเขาจะทำกำไรได้มากพอที่จะเปิดร้านต่อไปได้
ข้อจำกัดดังกล่าวเป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้ แม้ว่าจะทำให้ผู้ที่คลั่งไคล้ในตลาดเสรีรู้สึกอึดอัดที่เชื่อว่ากฎที่น้อยลงจะส่งเสริมการแข่งขันด้วยราคาที่ถูกลงและบริการที่ดีกว่า
มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้บ้าง?
ข้อเสนอแนะประการหนึ่งคือควรนำข้อจำกัดในการเป็นเจ้าของร้านขายยาออก เพื่ออนุญาตให้บุคคล (ที่ไม่ใช่เภสัชกร) หรือบริษัทเป็นเจ้าของร้านโดยไม่จำกัดจำนวนที่ดำเนินการเป็นร้านค้าเดี่ยวหรือตั้งอยู่ร่วมกับธุรกิจอื่นๆ รวมถึง ผู้ที่อยู่นอกภาคสุขภาพ
นอกจากนี้ยังเป็นที่สนใจของบริษัทต่างๆ เช่น API (Australian Pharmaceutical Industries) ซึ่งปัจจุบันเป็นเจ้าของร้านขายยาบางแห่งและกำหนดการดำเนินงานของอีกหลายแห่งผ่านแฟรนไชส์
การผ่อนปรนกฎการเป็นเจ้าของมีความเสี่ยงที่ร้านขายยาจะเลียนแบบองค์กรที่ให้บริการด้านสุขภาพ เช่น คลินิก GP และผู้ให้บริการด้านพยาธิวิทยา ซึ่งบริษัทมีสาขาหลายแห่งทั่วออสเตรเลียในลักษณะเดียวกับที่มี KFC และ McDonalds ในศูนย์หลักทุกแห่ง
เช่นเดียวกับที่เครือข่าย GP กำจัดแนวทางปฏิบัติที่มีขนาดเล็กและเป็นอิสระออกไปมากมาย การย้ายร้านขายยาดังกล่าวอาจสะกดความตายของนักเคมีในพื้นที่ และคุณภาพที่สูงขึ้นและการดูแลที่เป็นรายบุคคลมากขึ้นที่คุณได้รับ
อ่านเพิ่มเติม: นักเคมีที่มีส่วนลดกำลังลดคุณภาพของร้านขายยาพร้อมกับราคา
การเปลี่ยนแปลงกฎเกี่ยวกับความเป็นเจ้าของร้านขายยาที่ตั้งอยู่ในศูนย์การแพทย์ยังเสี่ยงที่จะเร่งการเปลี่ยนไปสู่ ”ยาจากโรงงาน” โดยลูกค้าจะได้รับการดำเนินการโดยเร็วที่สุด (โดยเสียเวลาเพียงเล็กน้อยกับคำแนะนำหรือความเห็นอกเห็นใจ) และโน้มน้าวใจให้ซื้อสินค้า เช่น ผลิตภัณฑ์สมุนไพรหรือวิตามินที่ คนส่วนใหญ่ไม่ต้องการ
การสนทนาไม่ควรเกี่ยวข้องกับผู้มีสิทธิพิเศษเท่านั้น
เนื่องจากร้านขายยาและเจ้าหน้าที่กรมอนามัยกำลังเจรจาข้อตกลงเภสัชกรรมชุมชน ฉบับที่ 7 หลังปิดประตู เราจำเป็นต้องมีการอภิปรายสาธารณะเกี่ยวกับกฎการเป็นเจ้าของร้านขายยาและที่ตั้ง และความหมายของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว
ความเป็นเจ้าของร้านขายยาควรจำกัดไว้เฉพาะเภสัชกรหรือไม่ ตราบใดที่มีเภสัชกรอยู่ในสถานที่เพื่อแนะนำลูกค้า
และการเป็นเจ้าของร้านขายยาควรต่อยอดที่ห้าสาขาหรือไม่? หรือควรจะเปิดทั้งหมด เพื่อที่ว่าถ้าคุณมีทรัพยากร คุณก็จะมีร้านขายขวด ร้านขายยางรถยนต์ ร้านขายยา และซุปเปอร์มาร์เก็ตในทุกเมืองและชานเมืองใหญ่ๆ ทั่วประเทศออสเตรเลีย
หากเป็นอย่างหลัง เภสัชกรจะต้องต้านทานแรงกดดันจากเจ้าของบริษัทให้ขายชีวจิตและผลิตภัณฑ์อื่นๆ ที่ไม่ได้ผล หรือเสี่ยงที่จะสูญเสียความไว้วางใจจากสาธารณชนในวิชาชีพเภสัชกรรม
